ఒకప్పుడు రామాపురం, కమలాపురం అనే రెండు అందమైన గ్రామాలు ఉండేవి. ఈ రెండు గ్రామాల ప్రజలు కలిసిమెలిసి, ప్రశాంతంగా, ఐక్యతతో జీవించారు. అందరూ ఆ రెండు గ్రామాలను ఆదర్శ గ్రామాలు అని అనేవారు. కమలాపురంలో ఒక పెద్ద చెరువు ఉండేది. తరతరాలుగా ఈ చెరువు నీటిని ఈ రెండు గ్రామాలు వాడుకునేవారు.
ఒకసారి ఇరు గ్రామాల మధ్య చెరువు నీటి వినియోగంపై విభేదాలు తలెత్తాయి. గొడవలు జరిగాయి. ఎటువంటి పరిష్కారం కనిపించకుండా ఈ వివాదం పెరుగుతూనే ఉంది. చివరికి విసుగు చెంది ఒకరితో ఒకరు మాట్లాడుకోవడం ఆపేశారు.
తరతరాలుగా ఈ రెండు గ్రామాల మధ్య ఉన్న అపురూపమైన స్నేహబంధాన్ని, ఐక్యతను ఇప్పుడు అందరూ మరిచిపోయారు. ఈ రెండు గ్రామాల మధ్య ఉన్న గొడవ తీవ్రస్థాయిలో జరిగింది. చివరకు చెరువును రెండు భాగాలుగా విభజించి, చెరువు మధ్యలో గోడని నిర్మించాలని నిర్ణయించారు.
రోజులు వారాలుగా, వారాలు నెలలుగా మారాయి. ఆకాశం బూడిద రంగులోకి మారింది. రెండు వారాల వరకు ఆగకుండా భీకరమైన వర్షం కురిసింది. దీంతో రెండు గ్రామాల్లో వరదలు వచ్చాయి. రెండు గ్రామాలు వరదనీటిలో మునిగిపోయాయి. ఇళ్ళు, పొలాలు, అన్నింటిని వరదనీరు కప్పేసింది. ఈ రెండు గ్రామాల పరిస్థితి భయంకరంగా మారింది.
ఇలాంటి క్లిష్టమైన పరిస్థితిలో రెండు గ్రామాల వారు ఒకరికి ఒకరు సహాయం చేసుకోవాలని భావించారు. చాలాకాలంగా దూరంగా ఉన్నా వారి ఐక్యత, సహకారం ఇప్పుడు మళ్ళీ వచ్చింది. వారు ఒకరికి ఒకరు సహాయం చేసుకోవడం, సామగ్రిని మోసుకెళ్ళడం, చిక్కుకుపోయిన గ్రామస్తులను రక్షించడం, ధ్వంసమైన ఇళ్ళను పునర్నిర్మించడంలో అవిశ్రాంతంగా పనిచేశారు. తమ పూర్వ విభేదాలను మరిచిపోయి, ఒకరి పట్ల మరొకరు ప్రేమ, కరుణ, శ్రద్ధను ప్రదర్శిస్తూ ఒకే జట్టుగా పనిచేశారు.
కొన్ని రోజుల తర్వాత వరద తీవ్రత తగ్గింది. 'ఐక్యతతో కలిసిమెలిసి సహాయం చేసుకోవడం వలనే ఇలాంటి క్లిష్టమైన పరిస్థితి నుంచి క్షేమంగా బయటపడ్డాము' అని రెండు గ్రామాల ప్రజలు అనుకున్నారు.
రెండు గ్రామాల వారు 'ఐక్యతతో ఉండాలి' అనే పాఠాన్ని నేర్చుకున్నారు. అప్పటి నుండి వారందరూ పూర్వ విభేదాలను మరిచిపోయి, కలిసిమెలిసి, ఆనందంగా ఉండటం ప్రారంభించారు. ఇప్పుడు ఆ రెండు గ్రామాల బంధం మరింత బలపడింది.
- జి.వరేణ్య
9వ తరగతి (ఎ1), విజరు ఉన్నత పాఠశాల,
నిజమాబాద్‌, తెలంగాణా.
