ప్రియా!
చుక్కాని లేని నావలో
లక్ష్యం లేని సాగరయానంలా
ఉన్న నా జీవితంలోకి
మెరుపులా విచ్చేసిన నీవు
నా చేయిపట్టి నడిపించి
వెన్నుతట్టి ప్రోత్సహించి
దిశానిర్దేశం చేసి
జీవితంపై ఆశ కల్పించావు.
ఒంటరి కోయిలనై
ఓదార్పు తోడుకై వెతుకుతున్న వేళ
నీ రాక...
ఎడారిలా మారిన నా జీవితాన
ఒయాసిస్సైంది,
చిరు చినుకుల సవ్వడైంది.
నిశ్శబ్దాలను మోస్తున్న నా మనసుకు
మమతానురాగాల తోడుగా
యుగళగీతమై వచ్చి,
దురదృష్టం తలుపు తట్టిన వేళ
నా జీవితం నుంచి
అదృశ్యమైపోయిన నిన్నుగూర్చిన
ఆలోచనలు నా హృదయంలో
వేదనకు తివాచీ పరుస్తున్నాయి.
నీ తలపుల తటాకంలో
ఈదుతోన్న నా ఊహల పడవ,
నీ జ్ఞాపకాలను వీడి
నా చెంతకు రానంటోంది.
నీ పలుకుల చినుకుల్లో
సరిగంగ తానాలాడాలని
నా హృది చకోరమై పరితపిస్తోంది.
నీ రూపంతో నిండిన నా కనులు
నీకై నేను నిర్మించుకున్న
నిరీక్షణా వనాన్ని వీడి రానంటుంటే
నీవే ఆశగా, నీ తలపులే ప్రాణంగా
బతుకుతూ,
నీ కోసం నమ్మకపు పూలగుత్తితో,
వేచి ఉన్నా..
నీకై పరితపిస్తోన్న ఈ హృదయానికి
వేదనను వరంగా ఇవ్వక,
అమావాస్య నిశీధిని విడిచి
తరలివచ్చే చంద్రునిలా
డస్సిన నా ఈ హృదయాన్ని సేదతీర్చ
ఏ నాటికైనా నన్ను చేర వస్తావని...
వేమూరి శ్రీనివాస్,
99121 28967