నాలుగు గ్రామాల కూడలి వద్ద ఒక పెద్ద రావి చెట్టు ఉంది. అక్కడ ఒక బావి కూడా ఉండడంతో గ్రామస్తులు, బాటసారులు తమతో తెచ్చుకున్నది తిని, దాహం తీర్చుకుని కాసేపు విశ్రాంతి తీసుకుని బయలు దేరేవారు.
రావిచెట్టుకు కొద్ది దూరంలో ఒక ఆముదం చెట్టు, ఈ చెట్టుకు కాస్త దూరంలో వేపచెట్టు ఉన్నాయి.
రావిచెట్టుతో ఆముదపు చెట్టు, వేపచెట్టు మీద లేని పోనివి చెబుతూ 'నీవైతే కొమ్మల పైన పక్షులకు ఆశ్రయమిస్తూ చెట్టు కింద మనుషులకు నీడనిస్తున్నావు. ఆ వేప చెట్టు మీద అరకొర పక్షులు మాత్రమే ఉంటున్నాయి' అని అంది.
దానితో రావి చెట్టుకు ఎంతో గర్వం వచ్చింది.వేప చెట్టుతో ''నీవు మనుషులకు నీడనివ్వ లేవు పక్షులకు ఆశ్రయం కూడా అంతంత మాత్రమే ఇస్తావు'' అని గేలిచేసింది రావి చెట్టు. దానికి వేపచెట్టు ''చూడు మిత్రమా! నిన్ను చూసి నేను ఎంతో గర్వపడుతున్నాను'' అని అంది.
ఇలా ఉండగా రావి చెట్టు కొమ్మలు క్రమక్రమంగా ఎండిపోవడం మొదలయ్యింది. ఎండిన కొమ్మలను గ్రామస్తులు గొడ్డలితో నరికి తీసుకుపోసాగారు. కొన్ని రోజులకు రావిచెట్టు పూర్తిగా ఎండిపోయింది. ఇది చూసి వేపచెట్టు ఎంతో బాధ పడింది. రావి చెట్టు ఎండిపోవడంతో ఆముదపు చెట్టు, వేపచెట్టుతో... 'రావి చెట్టు బాగా విర్రవీగింది అందుకే దానికి తగిన శాస్తి అయ్యింది' అని అంది. 'అలా తప్పుగా మాట్లాడకు. రావిచెట్టు మనకు మంచి స్నేహితుడు. అలా అయినందుకు మనం బాధపడాలి' అని వేపచెట్టు అంది.
ఇలా ఉండగా పక్క గ్రామంలో ఉండే విజయుడు, కృష్ణుడు, సోముడు అనే ముగ్గురు మిత్రులు ఉగాది పండగకు వేపపూవు కోసుకోవడానికని వచ్చి రావిచెట్టు ఎండిపోవడాన్ని గమనించారు. అంత పెద్ద చెట్టు ఎండిపోవడానికి కారణం ఏమయి ఉంటుందో అని చెట్టు మొదట్లో వేర్ల వైపు చూశారు. వేర్ల మధ్య పురుగులు ఉన్నాయి. ఈ పురుగుల వల్ల చెట్ల కొమ్మలకు నష్టం జరిగి చెట్టు ఎండిపోయి ఉంటుందని గ్రహించారు.
పచ్చని రావిచెట్టుకు జరిగిన నష్టం గురించి తన తాతకు చెప్పాడు విజయుడు. దానికి తాత ఏమి చేయాలో చెప్పాడు.
విజయుడు పనిముట్లతో, ఒక సంచిలో పసుపు పొడిని తీసుకుని, తన మిత్రులతో ఆ చెట్టు వద్దకు చేరుకుని వేర్ల చుట్టూ తవ్వి బాగా పాదు తీశారు. తరువాత పక్కనున్న బావిలో నుంచి నీరు చేది, బిందెలో పోసి అందులో పసుపు కలిపారు. వేపాకులను తెచ్చి బాగా నూరారు. ఆ వేపాకుల ముద్దను కూడా ఆ పసుపు నీటిలో కలిపి, రావిచెట్టు పాదులో పోశారు.
ఇలా ఆ ముగ్గురూ ఒక వారం రోజుల పాటు ఎంతో శ్రమ చేశారు. వేర్ల మధ్య పురుగంతా పోయింది. తరువాత ఆ వేర్లు కనపడకుండా కొత్త మట్టితో పాదును కప్పారు. కొన్ని వారాలకు రావిచెట్టు మోడు చిగురించింది.
మరికొన్ని నెలలకు కొత్త కొమ్మలు చిగురించాయి. మరుసటి ఉగాదికి రావిచెట్టు మునుపులా పెద్ద చెట్టుగా మారింది.
రావిచెట్టు, వేపచెట్టుతో 'నీ ఆకుల వల్ల నా ప్రాణం నిలబడింది, నీకు కృతజ్ఞతలు.. నా గర్వం పూర్తిగా అణిగింది' అని అంది.
రావిచెట్టు మళ్లీ పెద్దది కావడంతో ముగ్గురు మిత్రులు ఎంతో సంతోషించారు.
- యు.విజయశేఖరరెడ్డి,
99597 36475
