పదేళ్ల వయసున్న విహారి ప్రస్తుతం ఐదో తరగతి చదువుతున్నాడు. ఆ రోజు విహారి పుట్టినరోజు. ప్రతి ఏడాది విహారి పుట్టినరోజుని ఘనంగా జరుపుతారు. ఇరుగుపొరుగు పిల్లలని, వీధిలో, బడిలో ఉండే స్నేహితులని పిలుస్తారు. కొత్త దుస్తులు, సైకిలు, ఖరీదైన చాక్‌లెట్స్‌, స్నేహితులకు పంచడానికి కామిక్స్‌ పుస్తకాలు ముందే కొన్నారు. ఆ రోజు ఉదయమే విహారికి ఇష్టమైన పులిహోర, బొబ్బట్లు చేసింది అమ్మ.
పిలిచిన సమయానికి స్నేహితులు అందరూ వచ్చారు. వాళ్ళ మధ్య పుట్టినరోజు జరుపుకున్నాడు విహారి. అమ్మానాన్న, స్నేహితులు ఇచ్చిన బహుమతులను అందుకుని, వాళ్లకు ధన్యవాదాలు చెప్పాడు.
ఆ రోజు సాయంత్రం అమ్మానాన్నలు విహారిని గుడికి తీసుకువెళ్లారు. గుడి మెట్ల దారిలో చాలా మంది బిచ్చగాళ్ళు కూర్చుని, బిచ్చం అడుగుతున్నారు. అమ్మ ఇచ్చిన చిల్లరను ఒక్కొక్కరికీ వేస్తూ మెట్లెక్కుతున్నాడు విహారి. అలా వెళుతున్నవాడల్లా ఒక్కసారిగా ఆగి నాన్నవైపు తిరిగాడు. 'నాన్నా ! ఒకటడుగుతాను. కాదనకూడదు మీరు' అన్నాడు విహారి.
'ఈ వేళ నీ పుట్టినరోజు కదా! కాదని చెప్పనులే. ఏమి కావాలో అడుగు' తిరిగి సమాధానం చెప్పాడు నాన్న.
'నాతో రండి' అనేసి.. అమ్మానాన్నల చేతులు పట్టుకుని, గుడి బయట ఉన్న బట్టల దుకాణానికి తీసుకెళ్లాడు. మారు మాట్లాడకుండా అనుసరించారు వారిద్దరూ. ఒక ఫ్యాంటు, షర్టు తీయించి, వాటి ధరను నాన్నకు చూపించాడు. దుకాణం యజమానికి ఆ డబ్బు ఇమ్మన్నాడు విహారి.
అప్పుడు మాత్రం 'మళ్ళీ ఇవెందుకు? కొత్తవి తొడుక్కున్నావు కదా!' అని అడిగాడు విహారి నాన్న. 'కాసేపట్లో మీకు తెలుస్తుంది' అని విహారి అన్నాడు తప్ప, కారణం చెప్పలేదు. దుకాణం వాడికి డబ్బులిచ్చేసి, మళ్ళీ గుడి మెట్లు ఎక్కారు.
మెట్ల చివర్లో కూర్చున్న బిచ్చగాళ్ళలో విహారి వయసే ఉన్న కుర్రాడు ఉన్నాడు. వాడికి ఒంటి మీద చినుగుల నిక్కరు తప్ప మరేమీ లేదు. నేరుగా ఆ అబ్బాయి దగ్గరకు వెళ్లి దుకాణంలో కొన్న కొత్త దుస్తుల్ని వాడికిచ్చి 'నువ్వు తొడుక్కుంటే చూడాలని ఉంది' అన్నాడు విహారి.
ఆ అబ్బాయి వాటిని అందుకుని, మురిసిపోతూ ఉన్నపళంగా అటు తిరిగి కొత్త దుస్తులు వేసుకున్నాడు. ఆ దుస్తుల్లో మురిసిపోతూ కృతజ్ఞతగా చూశాడు విహారి వైపు. ఆ అబ్బాయి కళ్ళలో కనబడిన వెలుగుకు విహారి కూడా ఎంతో మురిసిపోయి 'రోజూ ఇవి వేసుకోకు నా దగ్గర బోలెడు పాత దుస్తులున్నాయి. మళ్ళీ వచ్చినప్పుడు నీకు ఇస్తాను' అని చెప్పి అమ్మనాన్నల వైపు తిరిగాడు. వారిద్దరిని గట్టిగా హత్తుకుని, ఒక్కొక్కరి బుగ్గల మీద అనేకసార్లు ముద్దు పెట్టాడు విహారి.
ఉదయం నుండి సాయంత్రం వరకూ ఎన్నో బహుమతుల్ని అందుకున్నప్పుడు ఇలా చేయలేదు విహారి. ఇంత సంతోషం కూడా విహారిలో కనబడలేదు. ఆశ్చర్యంగా కొడుకు ముఖాన్ని చూస్తూ చాలాసేపు ఉండిపోయారు అమ్మానాన్నలు.
పిల్లలు కోరింది దొరికినప్పుడు గుండె లోతుల్లోంచి పుట్టేదే అసలైన ఆనందమని విహారి తల్లిదండ్రులు తెలుసుకున్నారు. అప్పటినుంచి విహారి చెప్పే విషయాలను విని, అర్థం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తూ, సహకారం అందించడానికి ప్రాధాన్యత ఇచ్చారు.
ఆ రోజు రాత్రి విహారి పడుకోబోయే ముందు తన డైరీలో 'నేను కోరింది చేసే మంచి అమ్మానాన్నలు దొరకడం నా అదృష్టం. ఈ పుట్టినరోజు నాడు మాత్రం ఇంతవరకూ ఎరుగని ఆనందం పొందాను' అని రాసుకున్నాడు.
- నారంశెట్టి ఉమామహేశ్వరరావు
94907 99203
