కొన్ని వందల సంవత్సరాల క్రితం ఎలుగుబంటి మనుషుల పెంపుడు జంతువుగా ఉండేది. చక్కగా పెట్టింది తిని బట్టలు ఉతకడం, వంట చేయటం, ఇల్లు ఊడవడం ఇలా ఒకటేమిటి అన్ని పనుల్లోనూ సహాయంగా ఉండేది. అది కాళ్లతో నడవగలిగి, చేతులతో పనిచేయగలగడం వల్ల మనిషికి చాలా శ్రమ తగ్గేది. ఒకరోజు ఎలుగుబంటికి ఇల్లు అప్పజెప్పి, కుటుంబమంతా పట్నం వెళ్లారు. వంటగదిలో ఎలుగుబంటి తినడానికి పళ్లు, కూరలు అన్నీ ఉంచి, మిగిలిన గదులకు తాళం వేసుకుని వెళ్లారు.
వంటింటి తలుపులు దగ్గరకు వేసి, పెరటిలో మామిడిచెట్టు కింద పడుకుని, సేద తీరసాగింది ఎలుగుబంటు. పనేమీ లేకపోవడం వల్ల దొరికిన విశ్రాంతి దానికి హాయిగా అనిపించింది. ఇంట్లో ఎవరూ లేకపోవడం గమనించిన రెండు గాడిదలు కూడబలుక్కుని ఎలుగుబంటిని సమీపించాయి.
అప్పట్లో గాడిదలూ గుర్రాల్లానే దర్జాగా తిరిగేవి. 'ఎలుగు మామా! రెండిళ్ల అవతల రేగుచెట్టుకు పెద్ద తేనెపట్టు పట్టింది. వెళ్లి తాగితే తాగు. ఇల్లు మేము చూస్తుంటాములే' అన్నాయి.
తేనెపట్టు అనగానే ఎలుగుకు చివ్వున నోట్లో నీళ్లూరాయి. కానీ అలా మరొకరి చెట్టుకున్న తేనె తెంపరాదు కదా! పైగా ఆ ఇంటి యజమానికీ, తన యజమానికీ పడదు. దానితో అది మొదట సందేహించింది.
కానీ 'ఆ ఇంటివాళ్లు తేనెటీగలకు భయపడి, తేనె జోలికి వెళ్లరు. ఇప్పుడైతే తేనెటీగలన్నీ షికారుకెళ్లాయి. నువ్వు నిర్భయంగా వెళ్లు' అని గాడిదలు ప్రోత్సహించడంతో అది ఇంటిని గాడిదలకు అప్పజెప్పి, తేనె కోసం ఆశగా వెళ్లింది.
అక్కడ ఎలుగు చెట్టెక్కి తేనె తాగి వచ్చేసరికి, ఇక్కడ గాడిదలు వంటింట్లోకి చొరబడి, నానా రచ్చా చేశాయి. ఎలుగుకి ఉంచిన ఆహారమే కాక ఇంటివాళ్లు ఉంచుకున్న పళ్లు, కూరలు అన్నీ తినేశాయి. బియ్యం బస్తా లాగి చిందరవందర చేసేశాయి. బిందెల్లో మూతిపెట్టి నీళ్లు తాగి, చెల్లాచెదురు చేశాయి.
ఎలుగుబంటి వస్తూనే మూతినాక్కుంటూ, గుటకలు మింగుతూ బయలుదేరుతున్న గాడిదలను చూసి అనుమానించింది. లోపలి దృశ్యం చూసి నివ్వెరపోయింది. పారిపోబోయే గాడిదలను పట్టుకుని, తాడుతో చెట్టుకు కట్టేసింది. యజమానికి అప్పజెప్పడం కోసం అవి తప్పించుకోకుండా కాపలా కాయసాగింది.
కానీ అప్పుడే పొట్టనిండా తేనె తాగి ఉన్న కారణాన దానికి మత్తుగా ఉండి, భుక్తాయాసంతో మొద్దు నిద్రపట్టింది.
దానికి మెలకువ వచ్చేసరికి ఇంట్లో అందరూ రానే వచ్చారు. ఎలుగుబంటి నడిచే దారంతా చుక్కలుగా రాలిన తియ్యని తేనె కోసం వేలాది చీమలు చేరాయి. ఎలుగుబంటి ఒంటిపై చేరి, మూతిని కుట్టసాగాయి.
దీంతో తన దొంగతనం బయటపడిందని గ్రహించిన ఎలుగుబంటి సిగ్గుతో తలవాల్చుకుంది. యజమానికి మొహం చూపించలేక పరుగుతీసుకుంటూ సమీపంలోని అడవులకు పారిపోయింది. దానిని అనుసరించి మిగిలిన ఎలుగుబంట్లూ అడవులను చేరాయి. జరిగినదంతా చూసి గాడిదలను కర్రతో నాలుగు బాదాడు యజమాని.
దొంగబుద్ధి చూపించిన గాడిదలను బానిసగా మార్చి, ఆనాటి నుండి బరువులు మోయిస్తూ చాకిరీ చేయించసాగాడు. మితిమీరి పని చేస్తే 'గాడిద చాకిరీ' అనే మాట ఇప్పటికీ వాడుకలో ఉంది.
అంతేకాక 'గాడిదా!' అనే పదాన్ని తిట్టుగా వాడసాగారు మనుషులు. అలా ఆనాటినుండీ రెండు గాడిదల కక్కుర్తి వల్ల గుర్రాల్లా రాజసంగా ఉండాల్సిన గాడిద జాతి అవమానాలు పొందుతోంది.
గుడిపూడి రాధికారాణి
94949 42583
