ఒక చిన్నపాటి అడవిగుండా ప్రయాణిస్తోంది ఒక కుటుంబం. 'ఏమండీ! నాకు చాలా భయంగా ఉంది. చుట్టుతిరిగి వెళ్ళకుండా సరిపోతుందని ఈ అడవిలోకి తెచ్చారు. ఏ పులో వస్తే?' అంది రంగమ్మ భయంగా. అసలే కాలిబాట.. వెంట భయం భయంగా నడుస్తున్న కొడుకు మరింత భయంతో వణకసాగాడు. అది గ్రహించి భార్యను మందలింపుగా చూస్తూ 'ఈ కాలిబాటను చూశావా? మనలాగా జనాలు నడవబట్టేగా బాట ఏర్పడింది? అనవసరం భయాలు పెట్టుకోకు' అన్నాడు రంగయ్య ధీమాగా ముందుకు నడుస్తూ.
కొంతదూరం వెళ్లిన తర్వాత కూతురు 'అమ్మా! నేను గిరిబావని పెళ్ళి చేసుకోనే' అంది దీనంగా. రంగారావు కోపంగా 'కొంచెం కోపమెక్కువనే తప్ప వాడికేం తక్కువ? నీ మంచి చెడులు మాకు తెలియదా?' అని కసిరాడు. సుప్రజ ఏడుస్తూ 'వాడిని చేసుకోవడం కంటే ఏ ఎలుగుబంటినో చేసుకోమన్నా ఆనందంగా చేసుకుంటాను!' అంది. ఆ చెట్టు వెనకాల కూర్చుని, పనసపండు చీల్చి తింటున్న ఎలుగుబంటి ఈ మాటలు వింది. ఆనందంతో పొంగిపోతూ వాళ్ళముందుకి దూకింది. సుప్రజ చెయ్యి పట్టుకుంది. నలుగురూ భయంతో బిగుసుకుపోయారు. సుప్రజ కెవ్వుమని అరిచి, స్పృహ తప్పిపోయింది. రంగయ్యకు విషయం అర్థమైంది. ఇక ఎలుగు తమని వదలదని గ్రహించాడు. అపాయంలో ఉపాయం కోసం అతని బుర్ర చురుగ్గా పనిచేసింది.
'లేదు అల్లుడూ! నీ అందం చూసి, అమ్మాయి ఆనందంతో మూర్చపోయింది. నువ్వెళ్ళి కొంచెం నీళ్ళు తీసుకురా! అవి మొహంపై చల్లితే తేరుకుంటుంది. మీ ఇద్దరికీ ఇప్పుడే పెళ్ళి చేస్తాను' అన్నాడు. నీళ్ళకోసం వెళితే తనకు టోకరా ఇచ్చి పారిపోదామనుకుంటున్నారని ఎలుగుబంటి అనుమానించింది. అందుకనే వాళ్ళు ఎటూ వెళ్ళకుండా ఆపడం కోసం వాళ్ళబ్బాయి చెయ్యి పట్టుకుని చెరువుకేసి పరుగెత్తింది. యుక్తి పారకపోవడంతో తెల్లమొహం వేశాడు రంగయ్య. ప్రమాదంలోనే కదా బుర్ర చురుకుగా పనిచేయాల్సింది. అతిత్వరగా తేరుకుని భార్య చెవిలో ఏదో చెప్పాడు. ఇద్దరూ వారి చేతిలోని సంచిని చెట్టుకు ఆనించి పెట్టారు. ఎలుగుబంటి కొడుకుతో సహా రావడం చూసి, అటు తిరిగి నుంచుని వారి రాకను చూడనట్లుగా మాట్లాడుకోసాగారు.
రంగమ్మ గోలగోలగా 'ఇదెక్కడి విడ్డూరమండీ! దాన్ని అల్లుణ్ణి చేసుకోవడమేమిటీ? నేను చచ్చినా ఒప్పుకోను' అంది. రంగయ్య గర్వంగా 'ఓసి పిచ్చిదానా! నాకు మాత్రం ఇష్టమనుకున్నావా? నా సంచీలో ఎప్పుడూ ఒక టోపీ ఉంటుందిగా.. అది మా ముత్తాతకి ఒక ముని ఇచ్చిన మహిమగల టోపీ. దాన్ని పెట్టుకుంటే సింహమై పోతారు. ఎలుగుబంటి రాగానే నేనా టోపీ పెట్టుకుని, సింహమై దాన్ని తరిమేస్తాను. అది పారిపోయాక టోపీ తీసి, మన దారిన మనం పోదాం. నువ్వు కంగారుపడకు' అన్నాడు.
ఇది విన్న ఎలుగు మొహం వెలిగింది. 'ఈ ఏడ్చే పిల్లను చేసుకునే బదులు టోపీ పెట్టుకుని, అడవికి రాజైతే అనుకుంది. ఎలాగూ ఇప్పుడున్న మృగరాజు ముసలివాడయ్యాడు. మరో సింహం లేదు కనుక నేనే రాజు' అని భావించింది. పరుగు పరుగున వెళ్ళి సంచిలో చెయ్యి పెట్టి టోపీ తీసి పెట్టుకుంది. అలికిడికి ఇటు తిరిగిన రంగయ్య, రంగమ్మ 'అమ్మో! సింహం.. సింహం.. ఎలుగుబంటి అల్లుడూ! ఎక్కడున్నావ్‌? కాపాడు' అంటూ ఆపకుండా అరవసాగారు. ఎలుగుబంటికి తాను సింహంగా కనబడుతున్నాననే గురి కుదిరింది. పట్టలేని ఆనందంతో అది మృగరాజు గుహ దిశగా దూసుకుపోయింది. బతుకుజీవుడా అంటూ కూతురి మొహాన నీళ్ళు జల్లి, లేపి ముగ్గురితో కలిసి పారిపోయాడు రంగయ్య. 'నాన్నా! ఇంత తెలివైన వాడివి కోపిష్టి బావను తెస్తావా? వద్దు నాన్నా!' అన్న కొడుకు మాటలకు అంగీకారంగా తలూపి, కూతురిని చూసి నవ్వాడు.
గుడిపూడి రాధికారాణి
94949 42583
